Niedźwiedziem nieco stare się pod uwagę nie, tylko dlatego siebie pasażerów. Obsługa ruchu pasażerskiego statkach białej floty nie jest jednak jedynym profilem działalności. Dysponuje pełnym zapleczem do remontów statków pasażerskich żeglugi śródlądowej oraz budowy niewielkich jednostek pływających. Pierwszymi jednostkami armatora były wydobyte946 roku poniemieckie statki turystyczne ochrzczone później polskimi nazwami Kaszub,Łowiczanka,Chopin,Krakowiak,Radomianka,Kryniczanka,Świteziankaakże odbudowane holowniki: Sielawa,Sławomirwietnia 1956 rokuiżycku został zwodowany pierwszy statek holowniczo-pasażerski Mazury konstrukcji własnej. Obecnie białą flotę stanowią statki: Bełdany- 140 pasażerów, Tałty 140 pasażerów Śniardwy 140 pasażerów, Roś 140 pasażerów, Wigry 140 pasażerów, Odylia 140 pasażerów, Łuczany 75 pasażerów, Derkacz 20 pasażerów, Kormoran 12 pasażerów, Tracz 10 pasażerów. Państwowe Przedsiębiorstwo„Żegluga Mazurskaiżycku prowadziło dwojaką działalność: usługowąrzemysłową. Pierwsza obejmowała przewozy pasażerskieowarowe oraz obsługę turystów.Żegluga pasażerska Kanale Łuczańskim łączącym jeziora 1978 roku planowano budowę statków pasażerskich. Produkowano ponadto różne urządzenia dla statkówooperacjinnymi stoczniami: między innymi wciągarki kotwice,bosaki, wiosła, trapy itp.Główną działalnością była działalność usługowa jeziorach mazurskich, Kanale Augustowskim, jeziorach Pojezierza Suwalskiegozece Narewrzewozach pasażerskich eksploatowano 15 statkówednorazowej zdolności przewozowej 1870 osób dłuższych rejsach lub 2370 krótszych relacjach oraz sześć motorówekym trzy wodoloty sześcioosobowe. Przewozom towarowym służyły cztery holownikiącznej mocy 500 KM. Rocznie przewożono około 450 pasażerów30 ton ładun¬ku. jeziorach mazurskich statki pasażerskie obsługiwały linie Giżycko—Mikołajki, Mikołajki—Ruciane,Mikołajki—Pisz, Giżycko—Węgorzewookalne rejsy spaceroweiżycku,Węgorzewie, Mikołajkach, Piszuucianem-Nidzie; Kanale Augustowskim linie Augustów—Paniewookalne rejsy spaceroweugustowie; jeziorze Wigry Stary Folwark—Gawrych-Rudaokalne rejsy. Przedsiębiorstwo zajmowało się również przeholunkiem drewnaratwachejonach jezior mazurskichanału Augustowskiego. Działalność przemysłową wykonywanoazie remontowej, która była również zapleczem technicznym dla własnej flotyednostek innych armatorów975 roku Państwowe Przedsiębiorstwo „Żegluga Mazurska” zatrudniało około 450 osóbego połowę stanowili stoczniowcy, połowę zaś marynarzeracownicy inżynieryjno-techniczni. Załoga była młoda. Długoletnim dyrektorem przedsiębiorstwa był Franciszek Wojciechowski, który zasłużył się między innymi budową nowego portuymianą całego taboru pływającegoamięci mieszkańców Giżycka zapisał się ponadto jako przewodniczący społecznego komitetu budowy przekaźnika telewizyjnego. Następnie przedsiębiorstwem kierował dyrektor Cezary Gawrońskiatach 60-tychiurze Projektówtudiów Taboru Rzecznego we Wrocławiu zaprojektowano statek pasażerski mogący pływać po jeziorach mazurskich. Do tego celu wykorzystano projekt SP-150. Projektokumentacja statku jest wydłużoną wersją SP 150. Wyróżnia się korzystniejszym położeniem sterówki, przez co pasażerowie nie zasłaniają widoczności sternikowi. Statek posiada większą siłownię oraz pomieszczenia załogowe. Zwiększono też jego zanurzenie. Nowy projekt otrzymał oznaczenie SPJD, co oznacza statek pasażerski jeziorowy duży. Spotyka się też oznaczenie SJD-190. Budowę prototypu zlecono963 roku Tczewskiej Stoczni Rzecznej wTczewie. Statki budowanowóch stoczniach. Tczew budował kadłuby, które przeholowywano do Gdańska gdzie statek doposażono. także przechodziły próby zdawczo odbiorcze przed przekazaniem armatorowi. Kadłub był dwupoziomowy, zbudowany ze stali okrętowej St 41 metodą spawanąoprzecznym systemie wiązań. Grubość blach poszycia wynosiom. Posiada on jednakowy odstęp wręgów 550 mm całej długości. Podzielony cztery przedziały przezrodzie wodoszczelne, które zawierają od rufykrajnik rufowyiłownia, pomieszczenia załogoweomieszczenia pasażerskie, załogowe, sanitariatyufetkrajnik dziobowy.Wejście znajduje siębu burt śródokręciu poprzez drzwi rozsuwane skąd schodami można się dostać pokład główny lub słoneczny. pokładzie głównym znajduje się korytarzabinami mechanikaapitana oraz pomieszczeniem służbowym. Poprzez drzwi wahadłowezęści dziobowej, które odgradzają korytarz dostajemy się do salonu dziobowegoufetem mogący pomieścić 40 pasażerów. Bufet serwuje napoje zimne oraz ciepłeywność paczkowaną. Salon rufowy może pomieścić 56 osób. Dostęp światła dziennego do pomieszczeń pokładzie głównym zapewniają okna typu kolejowego poa każdej burcie. Salon dziobowy posiada werandę, która jednakóźniejszym okresie zajął powiększony bufet. Górna kondygnacja pokładzie głównym osłonięta jest daszkiem chroniącym pasażerów przed deszczem lub słońcem. Sterówka znajduje sięzęści dziobowej statku. statkach eksploatowanych przez Żeglugę Mazurską jest opuszczana ręcznie celem umożliwienia przechodzenia pod niskimi mostami. pokładzie słonecznym znajdują się ławki wykonaneaminatu. rufie znajduje się zejście do siłowni. Dziobnica jest wychylonaufa tzw. krążownicza płaska. Urządzenie sterowe składa sięwóch sterów wypornościowych częściowo zrównoważonych, ręcznej maszynki sterowejespołu sterociągówolkami. Dane techniczne długość całkowita 33ługość między pionami 31zerokość całkowita szerokość wodnicy wysokość boczna wysokość nierozbieralna dla statków Żeglugi Mazurskiej dla statków Żeglugi Gdańskiej zanurzenie prędkość 17 km/godz. Statki te nazywane są popularnie patelniami. Sprawiają one pewne trudności podczas manewrów dobijania przy silnym wietrze gdzie ich długość, małe zanurzenieie wystarczająca moc silnika powodują że nie słuchają się